قرآن راجع به قسمت اوّل كه دین را خدا در نهاد بشر قرار داده این طور
می فرماید:
فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّینِ حَنِیفاً فِطْرَتَ اَللّهِ اَلَّتِی فَطَرَ اَلنّاسَ عَلَیْها [1].
توجّه خویش را به سوی دین حق گرایانه پایدار و استوار كن. همانا این فطرة اللّه را
كه همه ی مردم را بر آن آفریده، نگهدار.
علی (علیه السّلام) نیز انبیاء را این طور تعریف می كند:
«خدا انبیاء را یكی پس از دیگری فرستاد تا اینكه وفای آن پیمانی را كه در نهاد بشر
با دست خلقت بسته شده از مردم بخواهند؛ از مردم بخواهند به آن پیمانی كه با زبان
بسته نشده و روی كاغذ نیامده بلكه روی صفحه ی دل آمده، روی عمق ذات و فطرت
آمده، قلم خلقت او را در سرّ ضمیر، در اعماق شعور باطن بشر نوشته است، به آن
پیمان با وفا باشند. »
[2]
غرضم استشهاد نبود كه از راه استشهاد به قرآن مدّعای خود را اثبات كرده باشم
مجموعه آثار شهید مطهری . ج3، ص: 389
بلكه خواستم عرض كنم كه این نظریّه را برای اوّلین بار قرآن ابراز داشته است كه
دین جزو نهاد بشر است، و قبل از اسلام چنین تزی در جهان وجود نداشت. تا قرن
هفدهم و هجدهم و نوزدهم میلادی، بشر در این زمینه ها هزار گونه فكر می كرد، در
حالی كه اكنون می بینیم كاوشهای روانی، هماهنگ با قرآن می گوید:
«فِطْرَتَ اَللّهِ اَلَّتِی
فَطَرَ اَلنّاسَ عَلَیْها» .
[2] .
نهج البلاغه، خطبه ی اول.