گفتم غیب یعنی نهان، پس پرده. این پرده چیست؟ چگونه پرده ای است كه جلو
چشم ما كشیده شده كه نمی توانیم ببینیم؟ آیا واقعاً پرده ای وجود دارد كه باید پس
برود تا ببینیم، یا اینكه این تعبیرات كنایه از حقایق دیگری است؟ اتّفاقاً همین تعبیر
«پرده» در خود قرآن كریم نیز آمده است. درباره ی اهل قیامت می فرماید:
فَكَشَفْنا عَنْكَ غِطاءَكَ فَبَصَرُكَ اَلْیَوْمَ حَدِیدٌ [1].
امروز پرده را از جلوی تو برداشتیم، اینك دیده ی تو باز است و می توانی همه چیز را
ببینی.
جمله ی معروفی منسوب است به حضرت امیر (علیه السّلام) :
لَوْ كُشِفَ الْغِطاءُ مَا ازْدَدْتُ یَقیناً
[2].
فرضاً پرده بر افتد بر یقین من افزوده نمی شود.
مسلّما این پرده از نوع مادّه و جسم نیست؛ این پرده جز حجاب محدودیّت
حواسّ ما كه تنها امور نسبی و محدود را درك می كند نمی باشد.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج3، ص: 339
[2] .
شرح ابن میثم بر صد كلمه ی انتخابی جاحظ، كلمه ی 1.