انسان، خود نوعی حیوان است، از این رو با دیگر جانداران مشتركات بسیار دارد، امّا یك سلسله تفاوتها با همجنسان خود دارد كه او را از جانداران دیگر متمایز ساخته و به او مزیّت و تعالی بخشیده و او را بی رقیب ساخته است.

تفاوت عمده و اساسی انسان با دیگر جانداران كه ملاك «انسانیّت» اوست و منشأ چیزی به نام تمدّن و فرهنگ انسانی گردیده است، در دو ناحیه است: بینشها و گرایشها.

جانداران عموما از این مزیّت بهره مندند كه خود را و جهان خارج را درك می كنند و بدانها آگاهند و در پرتو آن آگاهیها و شناختها برای رسیدن به خواسته ها و مطلوبهای خود تلاش می نمایند.

انسان نیز مانند جانداران دیگر یك سلسله خواسته ها و مطلوبها دارد و در پرتو آگاهیها و شناختهای خویش برای رسیدن به آن خواسته ها و مطلوبها در تلاش است، تفاوتش با سایر جانداران در شعاع و وسعت و گستردگی آگاهیها و شناختها، و از نظر تعالی سطح خواسته ها و مطلوبهاست.

این است آنچه به انسان مزیّت و تعالی بخشیده و او را از سایر جانداران جدا ساخته است.