شعار عزاداری

عزاداری امام حسی ن شعار اصل عدل اسلامی و اصل امر به معروف اسلامی است که اوسع از عدل است. چون قی ام امام حسی ن به خاطر امر به معروف بود طبعاً نام حسی ن قری ن قی ام و نهضت در مقابل ظلم و منکرات از قبی ل شرب خمر و سائر فسق و فجورهاست.[1]

مقصود چی ست؟

مقصود این نی ست که با گری ه، قلم نسخ روی دستورهای اسلامی کشی ده شود و فکری نظی ر فکر فدا که در مسی حی ان بوده و شاید هنوز هم هست در می ان مسلمی ن پی دا شود و مکتب ی زی دسازی و ابن زی ادسازی با نام امام حسی ن پی دا شود، بلکه مقصود تی ز و تند و حساس نگه داشتن روحی ه مردم نسبت به حق و باطل است که بر سر دو راهی هایی از این قبی ل که می رسند، راه امام حسی ن را پی ش بگی رند نه راه ی زی د و ابن زی اد را بفهمند که مبارزه و جنگ حق و باطل، نور و ظلمت همی شه در دنی ا هست، همی شه موسی و فرعون و همی شه ابراهی م و نمرود هست.[2]

تأثی ر محبت و ارادت

محبت و ارادت، عامل مهمی است برای کشاندن بشر به سوی هدف های مورد نظر اسلام. اکنون باید ببی نی م ایا اسلام از این عنصر به عنوان وسی له ای برای هدف های خود، نه نقطه مقابل هدف های خود، استفاده کرده است ی ا نه؟ ایه و اذ قال ابراهی م.... ربنا إنی أسکنت من ذری تی بواد غی ر ذی زرع عند بی تک المحرم ربنا لی قی موا الصلوة فاجعل أفئدة من الناس تهوی إلی هم وارزقهم من الثمرات لعلهم ی شکرون[3] می رساند که اسلام خواسته است از این وسی له استفاده بشود. نشستن با کاملی ن، تجلی ل از کملی ن، تجسم اسلام در وجود کسانی مانند پی امبر، علی ، حسن و حسی ن از لحاظ قدرت اجرایی و تأثی ر در تقوای مردم، فوق العادگی دارد. اگر قرآن بدون وساطت پی غمبر نازل می شد هرگز نمی توانست این قدر اثر ببخشد.[4]

اثر قی ام امام حسی ن

قی ام امام حسی ن چنی ن اثری داشت. فهمانی د که اسلام، تقوا، خداشناسی و فداکاری و گذشت در راه خدا است نه آن چی زی که دستگاه خلافت اموی بپا کرده است.[5]

بهانه های اباحی گری

طبی عت بشر به اباحی ت، رفع تکلی ف، آزادی شهوات از قی د هر قانونی متمایل است. بعضی صری حاً اباحی هستند ولی بعضی دی گر در اثر اغوای عده ای در زی ر ستاری دی نی احی اناً اباحی می شوند و از خود رفع تکلی ف می کنند که خود احی اناً نمی دانند. آنچه الان در نظر دارم:

الف- قرامطه خصوصاً بعضی گروه هایشان.

ب- مرجئه که ایمان را ستار و بهانه قرار دادند.

ج- برخی مدعی ان تشی ع که دوستی مولی را بهانه قرار دادند.

د- آنان که (خصوصاً برخی اهل منبر) گری ه برای امام حسی ن را بهانه قرار دادند و شهادت امام حسی ن را برای رفع تکلی ف فرض کردند (آنچنان که مسی حی ان مصلوب شدن مسی ح را - به عقی ده خود- رفع تکلی ف فرض کردند)

ه- آنانکه گفتند در ایام عی دالزهرا سه شبانه روز رفع القلم است و آنان که انتظار فرج را وسی له قرار داده.

ز- آنان که تقلی د را وسی له قرار دادند.[6]

شرائط رشد دی نی

رشد دی نی که جامع و جانشی ن رشد ملی است و از ایه تفقه می توان استنباط کرد این است که اولاً در خود دی ن متفقه و اسلام شناس باشی م، مکتب اسلام را از نظر معارف الهی ، اصول اخلاقی و تربی تی ، احکام، فلسفه، احکام و فلسفه اجتماعی اسلام بشناسی م، هدف های اسلام و وسایلی که برای وصول به هدف ها ارائه شده بشناسی م، دخی ل ها و تحری فات و بدعت ها را از سنت ها تشخی ص دهی م، درجه اهمی ت هدف ها و وسایل را باز شناسی م، سود و زی ان های اسلام دی نی سود و زی ان اسلام را به عنوان ی ک دی ن که باید باقی بماند بشناسی م همانطور که امام حسی ن به موقع شناخت و با خون خود آن را ی اری کرد. به علاوه لی اقت نگه داری و جلب مصالح و دفع مضار اسلام را داشته باشی م. ارزی ابی های ما دربارة اسلام و مسائل اسلامی صحی ح باشد، مثل واعظ قمی نباشی م که به خاطر نمردن در دارالکفر از تبلی غ هزار بت پرست چشم پوشی د.[7]

گری ه و خودفری بی

شی خ انصاری در مکاسب می گوی د از مکائد نفس نباید غافل بود. علمای امروز با آب و تاب و افتخار از حقی قتی به نام خودفری بی نام می برند ولی این همان است که قرآن و به تبع آن دعاهای اسلامی ، آن را «تسوی ل» می خوانند.

بل سوّلت لکم انفسکم امراً فصبرٌ جمی لٌ[8]

گاهی انسان گری ه می کند مثلاً برای سی دالشهداء و خودش هم خی ال می کند برای (مظلومی ت و مصائب) سی دالشهداء گری ه می کند ولی وقتی که خوب باطن را بشکافی می بی نی د ذکر مصی بت امام حسی ن بهانه ای است برای بروز غم هایی که انسان در فراق دنی ا دارد و مجالی برای ظهور نداشته است.... .[9]

دو رهبری در طول هم

رسول اکرم رهبری ی ک جامعه خواب آلود را به عنوان بی دار باش آنها، برعهده گرفت و حسی ن بن علی (ع) برای تصحی ح مسی ر ی ک جامعة منحرف قی ام کرد و هر دو نفر شایستگی و لی اقت خود را در رهبری به نحو اعلی نشان دادند.

رسول اکرم ی ک رسالت، ی ک پی ام، ی ک ایدئولوژی را رهبری کرد و نی روهای لازم را سامان داد و به حرکت درآورد و پی امی آسمانی را به جهانی ان ابلاغ کرد و زنجی رهای فکری و به دنبال آن زنجی رهای اجتماعی را از هم گسست. امام حسی ن بن علی (ع) ی ک شورش و انقلاب مقدس را علی ه ظلم و ستم، علی ه تظاهر و ری ا و دروغ و جو فروشی و گندم نمایی ، ی ک قی ام امر به معروف و نهی از منکر را رهبری کرد. ی ک قی ام مصلحانه را رهبری کرد.[10]

پی نوشت

. برگرفته از مجموعه ی ادداشت های استاد مطهری .

[1]. ی ادداشت های شهی د مطهری ، ج 6، ص 46، حرفش (شعار).

[2]. همان، ج 3، ص 350، واژة خطابه.

[3]. ابراهی م/35-37

[4]. ی ادداشت ها، ص 192، ج 8.

[5]. همان، ج 9، ص 186.

[6]. همان، حرف ع، ج 6، ص 377.

[7]. همان، حرف راء، رشد، ص 471، ج 4.

[8]. ی وسف/18.

[9]. ی ادداشت ها، ج 2، ص 111، حرف «ت».

[10]. همان، ج 4، ص 581، حرف «ر».